Vanaf 1 juli 2025 geldt er een nieuwe wetgeving in Spanje voor de verhuur. Een nieuwe verhuurlicentie vanaf 11 dagen. Ik vertrouwde het niet en ging alsnog ter plekke kijken met de gestor wat er allemaal nog in orde moest gebracht worden. Dus snel een last minute ticket geboekt via Tui Fly vanuit Antwerpen. Een aangename verrassing trouwens. Kleine luchthaven waar alles vlot en snel verloopt. De prijs van de tickets vielen zeer goed mee dus vanaf nu wordt ook Tui Fly meegenomen in mijn zoektocht naar goedkope tickets. Wist je trouwens dat je vanuit Lille rechtstreeks met EasyJet kan vliegen op Alicante? Een pak goedkoper dan vanuit Zaventem. Ik word stilaan specialist in het zoeken naar best prices. Skyscanner en Momondo zijn ook interessante apps. Cookies uitschakelen, vliegen op dinsdag en woensdag, het zijn enkele tips waar je rekening kan mee houden in je zoektocht naar betaalbare tickets.

Anyway, van zodra alle handtekening gezet waren en de licentie in orde was, was het tijd om nog een paar dagen te genieten. En wat doet een Belg op verlof graag? Juist ja, een restaurantje meepikken! Zowel voor een snelle lunch als voor een uitgebreide avondmaaltijd kan ik je A la Fresca ten zeerste aanraden. Paella? Check! Vlees of vis? Check! Tapas? Check! Zelfgemaakte pizza? Check! Zuiderse cocktails mét en zonder alcohol? Check! Voor elk wat wils én kraakvers.

A la Fresca bevindt zich bij het binnenkomen van Els Magazinos, de foodmarket van Dénia, gelegen in hartje centrum. Het restaurant straalt een mediterrane sfeer uit. Eten op het terras onder de palmbomen, een aparte cocktailbar, super lekker én betaalbaar met een vriendelijke bediening erbovenop. Een must do wanneer je in Dénia bent.

Deze zomer laat ik mijn huisje aan de huurders die komen genieten van een welverdiend verlof, vanaf september ben ik terug waar het steeds aanvoelt als thuiskomen. Smakelijk!

Net terug van een weekje in het paradijselijke Dénia. Ondertussen een jaarlijkse must-do met mijn besties. 4 madammen die een weekje genieten van alles wat het stadje te bieden heeft. Even vertragen in al zijn aspecten.

Het wordt stilaan een traditie. De afgelopen 3 jaar gaan we er in juni even tussenuit. Zoals het hoort op vakantie. Op zoek naar rust aan het strand, favoriete plekjes bezoeken, lekkere cocktails uitproberen, bijpraten met onze Spaanse amigo’s, de zwerfpoezen voederen, nieuwe mensen leren kennen, oude banden aansterken, verschillende plekjes ontdekken. Het leven zoals het is op verlof.

Als eigenaar van mijn Casa Isla, heb ik echter ook wat zorgen aan mijn hoofd. De nieuwe wetgeving. Wat-een-kakafonie. Een licentie voor korte termijn, langere termijn, zeer lange termijn. Voor alles heb je een nummer nodig. De aanvragen kunnen soms elektronisch, in andere gevallen vlieg je even heen en weer voor je handtekening. Alles staat ‘in behandeling’, ellenlange lijsten die moeten ingevuld worden door de huurders, en zeer veel ‘we-weten-het-zelf-allemaal-niet-meer. Huh?

Ach, het komt wel allemaal in orde, en liefst vóór 1/7. Ik tracht er mij niet al te druk over te maken. Step by step, day by day. En als ik volgende week een paar dagen heen en terug moet vliegen om alles in orde te krijgen? Geweldig, dan heb ik een geldig excuus voor een blitz bezoek aan het zalige Dénia!

Een doodgewone donderdagochtend in februari. In België. Net een -naar jaarlijkse gewoonte- serieuze buikgriep overwonnen. Nog zwak van het pendelen tussen toilet en bed, steek ik mijn verwarming aan. Maar het lot heeft er anders over beslist. Vandaag staken we. Geen chauffage en geen warm water. En zo beslisten ook tienduizenden (!!) demonstranten om vandaag te betogen in Brussel tegen de plannen van de nieuwe federale regering. Je zou voor minder een vlucht linea recta boeken naar Dénia.

Mijn eerste blog op deze nieuwe website. Maak er iets sprankelends van zei Kevin van House of Graphics, zodat de mensen de weg vinden naar jouw plekje onder de zon. Niet makkelijk als je in putje winter iets moet schrijven over verlof, warmte, cocktails en luieren aan het strand.

Ik zou het zomaar kunnen, morgen vertrekken zodat ik niet vergeet hoe het leven buiten België er kan uitzien. Even de pauzeknop indrukken. Lunchen op een terras aan de haven bij zachte temperaturen, afspreken met vrienden aan de voet van het kasteel om onze verhalen te delen. Genieten van de eerste lentezon met een boek op mijn terras. Mijn eigen paradijs. Mijn eigen Casa Isla.

Eigenlijk ga ik veel te weinig. Ook ik doe mee aan die helse ratrace en doe veel te weinig niets-moet-maar-alles-kan. Hoeft het nog gezegd dat er ook leven is buiten België? Ook gedurende de wintermaanden is het fijn vertoeven in Casa Isla. De verwarming zal iets meer aangezet worden en de gordijnen iets vroeger gesloten maar who cares? Eind maart laat ik alle boze betogers achter mij voor een weekje en ga ik doen waar ik goed in ben. Genieten van wat het leven nog in petto heeft voor mij. Gewoon omdat het kan.